Emilie Blom is bekend als bassiste van The Scene, waar zij samen met drummer Jeroen de oerstrakke basis neerlegde. The Scene is bekend van vele hits zoals Iedereen is van de Wereld, Blauw en Open. Nu is Emilie de leading lady van Mimile, die naast haar bestaat uit Rob de Weerd, Stephan van der Meijden en PP Everts. Het begeleidende persbericht maakt nieuwsgierig naar dit album. Het tweede album van Mimile is Stornoway.

Het verschil met de muziek van The Scene is er op talloze punten. Mimile klinkt funky, dansbaar en gladder geproduceerd. Perfectly wrong opent het album uptempo. Violen, een losse stuwende keyboardklanken en een funky baslijn maken het tot een lekkere danstrack. Ook Boginya start met een funky gitaar, maar gaat vervolgens over in een exotischer begeleidingsritme. De zang klinkt niet altijd even vast. Dan volgen er twee ballads. I still do is een minimaal begeleid nummer met subtiele klanken.

Met Our city was there gaat de band van start als een uptempo rocksong. Ook in dit nummer klinkt de zang niet als sterkste onderdeel door. In You win en Trying not to fall is een belangrijke rol weggelegd voor de toetsen. Ondanks dat ze op de achtergrond klinken zijn ze bepalend voor deze twee sterke songs. John is een ballad die sterk leunt op de zang met subtiele begeleiding. De afsluiter is titeltrack Stornoway. Samen met de opener de twee hoogtepunten op het album. In Stornoway komen de zang, ritmes en melodieën als een puzzel bij elkaar.

De vergelijking met The Scene is niet te maken en dat maakt dat je met een verkeerd verwachtingspatroon de plaat opzet. Die vergelijking weglaten zorgt voor een avontuurlijke plaat. Niet alle nummers zijn even geslaagd, maar het totaal is een dikke voldoende.

Eindoordeel: 7,0