Rammelende pop met een hang naar de beatmuziek uit de sixties en naar de rifjes uit de jaren zeventig. Dit album van Clean Pete klinkt alsof je hem al jaren kent, maar klinkt tegelijkertijd ook fris en heel erg hedendaags. De teksten staan soms haaks op de lieve muzikale pracht en praal, waardoor de teksten veel meer prikkelen en steken. Een vergelijking met de muziek (niet de teksten) van The Kik ligt erg voor de hand.

Vanaf titelsong en opener Afblijven komen de liedjes binnen. Strakke rammelende gitaarrifjes en strakke drums begeleiden de zanglijnen. Klinken de meisjesstemmen lief en ietwat naïef, dat zijn de teksten zeker niet. Zelfverzekerd klinken de teksten in Het zijn er niet veel. Deze dames weten wat ze willen en zullen het ook krijgen. De bij vlagen gruizige begeleiding dreigt, dwingt en stuwt de muziek flink op.

Het intro van Weet je het zeker is een voorbeeld hoe vanuit een gruizige rif het liedjes zich intelligent ontspint tot een lekkere popsong waarbij stilzitten vrijwel onmogelijk is. Trieste avond staat daar tegenover met een akoestische sobere invulling, waarbij de breekbare stemmen de boventoon voeren. Denk niet doorbreekt de gevoelige stemming direct vanaf de eerste tonen af en knalt erin. Het park is de andere ballad die de aandacht opeist. Het breekbare einde De regen maakt het verhaal rond. Wat blijft hangen is de jeugdige drang en oprechte openheid van dit album.

Met elf korte puntige liedjes is dit een prima album, waarvan het jammer is dat het zo kort duurt.

Eindoordeel: 9,0